Dzieci. Nie mają prawa głosu. Nie mają wyboru. Dorośli posyłają je do najcięższych prac. Nikogo to nie dziwi.

W kominie jest ciemno, duszno i gorąco. George jest mały, a tylko takie dzieci mogą pracować jako czyściciele kominĂłw. Pod sobą ma czarną otchłań. Zapiera się gołymi piętami o cegły. Pełznie w gĂłrę. Do światła. Wyciąga rękę ze skrobaczką Nagle wszystko znika. Nie słyszy własnego krzyku. Nie słyszy głuchego odgłosu, z ktĂłrym jego ciało uderza o palenisko.

Łysa Patience pcha swĂłj wĂłzek kopalnianym tunelem. Dziewczynka boi się bicia, a daje radę szybko przesuwać wagonik z węglem, tylko jeśli wciśnie w niego obie ręce i czubek głowy. Włosy wytarły się tam zupełnie i została tylko goła skĂłra. Ośmioletni William już czeka przy swoich drzwiczkach. Przepuści wĂłzek i zamknie je najszybciej, jak potrafi. W tych prymitywnych warunkach wentylacja jest kluczowa. Inaczej trujące gazy zabiją wszystkich w kopalni. Po pracy będzie chciał wrĂłcić na gĂłrę. Zabłądzi.

Świat, jaki znamy, wymyślili wizjonerzy, inżynierowie, genialni naukowcy. Ale zbudowały go małe dzieci. Od Londynu, przez pełną fabryk ŁĂłdź, aż po ludne miasta Indii maluchom odbierano dzieciństwo, szansę na edukację i normalny dom. Ich praca była tania, a utrata zdrowia i życia akceptowalna.

Katarzyna Nowak, laureatka konkursu "Książka historyczna nie musi być nudna" pod patronatem prof. Normana Daviesa, przenosi nas do czasĂłw, gdy życie dziecka było warte tyle, ile przemysłowiec był gotĂłw zapłacić za jego pracę. Bardzo niedużo. Działo się to w Anglii. Działo się w Polsce. I dziś, choć nie chcemy o tym słuchać, dzieje się nadal w wielu miejscach świata. Być może także korzystasz z pracy ich rąk.

Opowieść o nietypowym dziennikarstwie, trudnym dojrzewaniu, buncie, o dążeniu do wolności. Intrygująca, wstrząsająca książka, w ktĂłrej pod wykrzyczanym bĂłlem, raniącymi słowami i nienawiścią do najbliższej osoby kryje się... miłość.

Kobieta, samotność i wspĂłłczesne demony.

Agata jest pisarką, ale od pewnego czasu cierpi na brak pomysłĂłw, taka jest przynajmniej wersja oficjalna. W istocie jej samotne życie w towarzystwie kota Maurycego upływa między sklepami z alkoholem, gabinetami lekarskimi, w ktĂłrych specjaliści przepisują jej coraz więcej lekĂłw nasennych i uspokajających, knajpami, gdzie nierzadko dochodzi do ekscesĂłw, i galerią handlową, gdzie wydaje pieniądze w sposĂłb kompulsywny i niekontrolowany. Pętla zadłużenia zaciska się coraz mocniej, iluzje zaczynają przesłaniać rzeczywistość, życie Agaty zmierza do katastrofy. Czego trzeba, żeby się opamiętać? Czy zdoła?

MOCNY I WZRUSZAJĄCO SZCZERY PAMIĘTNIK Z OKRESU POWROTU DO NORMALNEGO ŻYCIA

Nigdy dotąd nie interesowałam się swoim zdrowiem. Bardzo chcę żyć długo i w zdrowiu. Odkryłam, że życie jest cudowne.

Ta książka to poruszająca kronika z rocznego pobytu w zamkniętym zakładzie odwykowym. Katarzyna Nowak, pisarka i dziennikarka, szczerze i wprost mĂłwi o 18 latach swojego uzależnienia od alkoholu, narkotykĂłw, środkĂłw nasennych i o swojej dysfunkcyjnej, choć kochającej się rodzinie. O długim procesie szukania pomocy u psychiatrĂłw i o trudnej, ale przełomowej decyzji, kiedy w końcu sama dobrowolnie poddała się drakońskiej terapii odwykowej. Opisuje swĂłj bunt i początkową niewiarę w sens tego, co słyszy od psychologĂłw i innych pacjentĂłw. Z czasem jednak zaczyna rozumieć przyczyny swoich zaburzeń, poznaje lepiej samą siebie, zaczyna wyrĂłwnywać rachunki ze światem, z rodziną. Ostatecznie udaje się jej odzyskać chęć do życia i zaczyna się nim cieszyć.

Autorka nie uwodzi czytelnikĂłw, nie udaje nikogo innego, niż jest, nie ukrywa swoich upadkĂłw i wad. Suchy, pozbawiony ozdobnikĂłw zapis jej szpitalnej codzienności budzi z jednej strony grozę i zdziwienie, jak można tak nisko upaść, a z drugiej sympatię i szacunek do bohaterki, ktĂłra jako jedna z czterech osĂłb kończy roczny odwyk! Ta książka pomaga uwierzyć, że warto walczyć o siebie i można życiu przywrĂłcić utracony sens.